Het is nu moeilijk in te schatten waar we zijn in het ziekteproces van Marieke. De vraag stelt zich of ze verder achteruit gaat, dan wel of haar belabberde toestand toch nog omkeerbaar is. Zoals het nu loopt, kan het niet verder. Marieke was deze week erg ziek, bovendien deed ze meer zware epileptische aanvallen. De aanvallen zien er bovendien anders uit; het is alsof ze de epileptische activiteit op een bepaalde manier beleeft. Verder klaagt ze van misselijkheid en pijn. Dat de zware medicatiecocktail (anti -epileptica, pillen tegen misselijkheid, cortisone, chemobaxters, pijnstillers) niet op punt staat, is duidelijk. We staan nog steeds achter onze beslissing om de chemobehandeling voorlopig stop te zetten. Anderzijds is het nodig om vooral de medicatie rond epilepsie op punt te krijgen.
We gaan dit weekeind tijdens een goed moment naar Leuven rijden met haar. Maandag gaat ze dan onder de NMRI-scan, zodat er aan de hand van de resultaten een goed medicatiebeleid kan worden opgesteld. Het lijkt dan toch maar aangewezen een tijdje in Gasthuisberg te blijven zodat de medicatie tegen epilepsie verder kan worden omgebouwd.
