Er is al een tijdje niets meer op deze blog verschenen, maar vanavond beginnen we er weer aan.
We hadden eind augustus niet gedacht dat Marieke zo lang thuis kon blijven, dat er voldoende kwaliteit zou zijn. En toch is het gelukt. Het thuisteam van Gasthuisberg heeft dat mede mogelijk gemaakt, net zoals de verpleegkundige en kinesist uit de buurt die regelmatig langskwamen. Ook juf Hilde was tweemaal per week voor enkele uurtjes bij haar. Marieke heeft veel rust nodig, maar het netwerk van professionele hulpverleners zorgde voor afleiding, stimulans en goede zorg. Het hoogtepunt uit die periode was zeker het bezoek dat Marieke kon brengen aan haar klasje in Mytyl te Brasschaat en het weekeindje aan zee in Villa Rozerood.
Sedert de tweede week van oktober klaagt Marieke terug van toenemende misselijkheid. Dat heeft met de wekelijkse chemobehandeling te maken -op donderdag, maar snel werd duidelijk dat er meer aan de hand was. Door het vele en langdurige gebruik was de poortkatheter immers aan vervanging toe. Dat maakt dat de juiste dosering medicatie niet langer verzekerd was. Ze geraakte er volledig van uit evenwicht. We hebben net een opname van twee weken achter de rug. Een nieuwe poortkatheter werd uiteindelijk herplaatst, de periodes van misselijkheid en pijn zijn sindsdien evenwel niet geminderd. We bevinden ons schijnbaar weerom in een toestand zoals in augustus: korte periodes van rust, maar vooral veel en lange periodes van misselijkheid, pijn en epileptische aanvallen. Al wat afwijkt van het dagelijkse stramien: kleine operatie, chemobehandeling, autorit naar of vanuit Leuven... zorgt voor onrust en braken. Beter worden in Gasthuisberg zat er niet meer in.
Marieke is thuis nu, sinds vanmiddag. De autorit had haar uitgeput, ze heeft het moeten bekopen. Nadat ze in één grote geut alles heeft uitgebraakt, voelt ze zich beter. Ze slaapt. We hopen op een rustige nacht.
We hadden eind augustus niet gedacht dat Marieke zo lang thuis kon blijven, dat er voldoende kwaliteit zou zijn. En toch is het gelukt. Het thuisteam van Gasthuisberg heeft dat mede mogelijk gemaakt, net zoals de verpleegkundige en kinesist uit de buurt die regelmatig langskwamen. Ook juf Hilde was tweemaal per week voor enkele uurtjes bij haar. Marieke heeft veel rust nodig, maar het netwerk van professionele hulpverleners zorgde voor afleiding, stimulans en goede zorg. Het hoogtepunt uit die periode was zeker het bezoek dat Marieke kon brengen aan haar klasje in Mytyl te Brasschaat en het weekeindje aan zee in Villa Rozerood.
Sedert de tweede week van oktober klaagt Marieke terug van toenemende misselijkheid. Dat heeft met de wekelijkse chemobehandeling te maken -op donderdag, maar snel werd duidelijk dat er meer aan de hand was. Door het vele en langdurige gebruik was de poortkatheter immers aan vervanging toe. Dat maakt dat de juiste dosering medicatie niet langer verzekerd was. Ze geraakte er volledig van uit evenwicht. We hebben net een opname van twee weken achter de rug. Een nieuwe poortkatheter werd uiteindelijk herplaatst, de periodes van misselijkheid en pijn zijn sindsdien evenwel niet geminderd. We bevinden ons schijnbaar weerom in een toestand zoals in augustus: korte periodes van rust, maar vooral veel en lange periodes van misselijkheid, pijn en epileptische aanvallen. Al wat afwijkt van het dagelijkse stramien: kleine operatie, chemobehandeling, autorit naar of vanuit Leuven... zorgt voor onrust en braken. Beter worden in Gasthuisberg zat er niet meer in.
Marieke is thuis nu, sinds vanmiddag. De autorit had haar uitgeput, ze heeft het moeten bekopen. Nadat ze in één grote geut alles heeft uitgebraakt, voelt ze zich beter. Ze slaapt. We hopen op een rustige nacht.
