Ons Marie is boos en moe, al heel den dag.
Ze beseft waarschijnlijk dat er iets aan de hand is, maar ze weet niet wat. Ze heeft wellicht pijn en vindt de gehele bedrading aan haar hoofd, hals en buikje vervelend.
De handjes zijn gebonden zodat ze niet bij haar hoofd geraakt, ze kan ze wel een eind bewegen maar leuk is natuurlijk anders.
Vanmorgen heeft ze een vrij zware epileptische aanval gehad.
Maar het was niet al kommer en kwel.
De artsen en verpleegkundigen vertellen ons dat ze het goed doet. Toen Jurgen en Kaat binnenkwamen was ze zichtbaar blij hen te zien. Ze heeft af en toe ook aan ons haar glimlach getoond. En het feit dat ze wil bewegen en spelen is toch een goed teken.
En 'boos zijn' eigenlijk ook.
