Sinds vrijdag is het elke dag een beetje beter gegaan, minder pijn of ongemak, beter slapen...
Er zijn sedert het voorbije weekeinde geen aanvallen meer geweest. De zware operatie en een verstoorde vochtbalans zouden de aanleding zijn geweest voor deze epileptische aktiviteit.
De bedrading en halscatheter zijn nu verwijderd en ze ligt niet langer met de handjes gebonden.
Ze voelt zich beter, speelt, lacht veel meer en kwebbelt er op los.
Vannamiddag is er weerom een scan gepland.
Men kijkt dan een laatste keer de hersenen na.
Het einde van het verblijf in Leuven komt in zicht.
We hebben de indruk een grote stap vooruit te hebben gezet voor Marie.
Marie heeft de ingreep goed doorstaan, het overgrote deel van de tumormassa is weg en de revalidatie loopt tot hiertoe vlot.
De belangrijkste vraag is nu: wat leert het tumoronderzoek.
Hebben we te maken met een hoog- of laaggradige tumor?
En wat betekent dat voor de nabehandeling?
Chemo?
En dan?
Elke nieuwe stap brengt nieuwe vragen,
het zijn alleszins wel andere vragen dan in het begin.
!
