Marie was moe op het einde van de week. Zo'n bestraling gaat blijkbaar niet in de koude kleren zitten. Na twee weken opname mochten we vrijdagavond naar huis. Dat werd tijd. Ze heeft veel kunnen rusten dit weekeind. Zaterdag kon ze met Julie spelen, zondag zijn we naar de verjaardag van moeke Van Dyck geweest. In de namiddag kreeg ze bezoek van Kyrste, een vriendinnetje van 't school.
Deze week zijn er vier bestralingen gepland: maandag en dinsdag, kerstdag en tweede kerstdag niet, vrijdag en zaterdag dan weer wel. We gaan proberen elke dag heen en weer naar Leuven te rijden, maar in geval van kwalijke nevenwerkingen kunnen we terecht op de kinderoncologie afdeling.
Als deze week verloopt zoals de vorige, dan klagen we niet.
Vorige week donderdag stapt ze in de wachtzaal van de bestralingsafdeling op een man af van rond de zeventig. Ze gaat naast hem op de stoel zitten, tikt met haar vinger op zijn mouw en vraagt:
-Hoe heet jij?
'Ik heet Kris,' zegt de man.
-En uw mama, hoe heet die?
...
-En uw papa? Hoe heet uw papa?
...
-Waar woon jij?
...
