Morgen beginnen we aan de laatste week radiotherapie. Nog vier bestralingen en dan zit de behandeling erop. Marie is moe en eet nauwelijks. Ze heeft last van evenwichtsstoornissen en is misselijk. En toch blijft de behandeling voor haar doenbaar, denken we. De nevenwerkingen volgen immers de lijn van de verwachtingen. Bovendien verliest ze er haar goede humeur niet onder, wat ons eigenlijk verbaast. Het zal na de behandelperiode nog een hele tijd duren voor we zekerheid kennen over het resultaat. De vorige scan werd immers genomen meer dan een maand voor de start van de radiotherapie. Dat betekent dat de tumor nog minstens een maand (maar wellicht nog langer) kan zijn gegroeid. Als 'geen verdere groei' de prognose is, dan zou het kunnen dat de tumor op de volgende scan groter is dan in het begin van november, maar dat de groei ervan toch werd onderbroken. In die zin wordt de volgende scan op 07 maart de nieuwe referentie. Wanneer het resultaat van de daaropvolgende scan aantoont dat de tumor niet meer is gegroeid, kan gesproken worden van een positief resultaat. Tenzij uit de scan van begin maart zou blijken dat de tumor is gekrompen, natuurlijk. Dat zou dan wel heel positief nieuws zijn, doch daar rekenen we niet op. De prognose blijft immers 'geen verdere groei'. Dat we nog een tijd moeten afwachten op een duidelijk resultaat moet dan maar. Het belangrijkste is nu dat ze de volledige bestralingsbehandeling op een draaglijke manier kan voleindigen. En daar ziet het wel naar uit.
Nog vier keer naar het 'straaltjes-vliegtuig'.
Het aftellen is begonnen.
